柳(liu)永(yong)盡情(qing)放浪多年,身心俱傷,死在名妓趙香香家。他既無家室,也(ye)無財(cai)產,死后無人過問。謝玉英、陳師師一(yi)班名妓念他的才學和(he)情(qing)癡,湊一(yi)筆(bi)錢為他安葬(zang),謝玉英更(geng)為他戴重孝。出殯之時,東京滿城歌女都來(lai)了,半城縞素(su),一(yi)片哀聲(sheng)。這便是“群妓合金(jin)葬(zang)柳(liu)七”的佳話。
為了紀念(nian)柳(liu)永(yong),每(mei)年逢(feng)柳(liu)永(yong)的(de)忌日,歌女們還要集中開(kai)一次“吊柳(liu)會”。
《三(san)言(yan)二拍》中(zhong),明(ming)朝(chao)馮夢龍的(de)喻世明(ming)言(yan)中(zhong),第五卷,《眾名(ming)妓春風吊柳七》一文寫(xie)到:那柳七官人(ren),真個(ge)(ge)(ge)是朝(chao)朝(chao)楚館,夜(ye)(ye)夜(ye)(ye)秦(qin)樓。內中(zhong)有(you)三(san)個(ge)(ge)(ge)出名(ming)上等的(de)行道,往來尤密。一個(ge)(ge)(ge)喚做陳師(shi)師(shi),一個(ge)(ge)(ge)喚做趙香(xiang)(xiang)香(xiang)(xiang),一個(ge)(ge)(ge)喚做徐冬(dong)(dong)冬(dong)(dong)。這三(san)個(ge)(ge)(ge)行道,陪(pei)著自(zi)己(ji)的(de)錢(qian)財,爭養柳七官人(ren)。怎(zen)見得?有(you)戲題一詞,名(ming)《西江(jiang)月》為證:調笑(xiao)師(shi)師(shi)最(zui)慣,香(xiang)(xiang)香(xiang)(xiang)暗(an)地情多,冬(dong)(dong)冬(dong)(dong)與(yu)我煞脾和,獨自(zi)窩盤三(san)個(ge)(ge)(ge)。 “管”字下邊無(wu)分,“閉”字加(jia)點(dian)如何(he)?權將“好”字自(zi)停那,“奸”字中(zhong)間著我。據記載,北宋(song)詞人(ren)柳永,亦是死(si)在趙香(xiang)(xiang)香(xiang)(xiang)家中(zhong)。
《眾(zhong)名妓春(chun)風(feng)吊柳(liu)七》寫到(dao):一(yi)(yi)日,在趙香(xiang)(xiang)香(xiang)(xiang)家偶然晝寢,夢(meng)見一(yi)(yi)黃(huang)衣(yi)吏從天而下,道(dao)說:“奉玉帝(di)(di)意旨(zhi),《霓(ni)裳羽衣(yi)曲》已舊,欲(yu)易(yi)新聲,特(te)借(jie)重仙(xian)筆即刻(ke)便(bian)往。”柳(liu)七官人(ren)醒來,便(bian)討香(xiang)(xiang)湯沐浴,對趙香(xiang)(xiang)香(xiang)(xiang)道(dao)“適蒙(meng)上帝(di)(di)召(zhao)見,我將(jiang)去矣。各(ge)家姐妹可寄(ji)一(yi)(yi)信,不能候之(zhi)相見也(ye)。”言畢,瞑目(mu)而坐。香(xiang)(xiang)香(xiang)(xiang)視之(zhi),已死矣。慌(huang)忙(mang)報(bao)知(zhi)謝玉英,玉英一(yi)(yi)步(bu)一(yi)(yi)跌的(de)哭(ku)將(jiang)來。陳(chen)師師、徐冬(dong)(dong)冬(dong)(dong)兩個(ge)行首,一(yi)(yi)時都到(dao)。又有幾家曾(ceng)往來的(de),聞(wen)知(zhi)此信,也(ye)來到(dao)趙家。