梅福禪院(yuan)(yuan)(yuan),又稱“梅岑禪院(yuan)(yuan)(yuan)”、“梅福庵(an)”,位于梅岑山脈西(xi)巔,西(xi)天(tian)景區內(nei)。明萬歷中(zhong)普(pu)陀寺住持(chi)如迥創建,初(chu)名(ming)“梅仙庵(an)”,后(hou)改為“梅岑禪院(yuan)(yuan)(yuan)”。清(qing)(qing)照(zhao)祚等重修是庵(an)。光(guang)緒元年,隆璋擴建殿(dian)閣,遂(sui)成現(xian)在(zai)規(gui)模(mo),并復名(ming)為“梅福庵(an)”。庵(an)院(yuan)(yuan)(yuan)臨坡(po)而起,依嶺(ling)而筑。雖(sui)規(gui)模(mo)不廣,但建筑精致,寶(bao)殿(dian)輝煌。其(qi)內(nei)整潔無染,梵宇清(qing)(qing)靜;其(qi)外林木幽深,潮音遙聞。因(yin)昔年梅福曾隱居于此,使此庵(an)名(ming)聲(sheng)遠播(bo)。今為尼師庵(an)院(yuan)(yuan)(yuan)。
過(guo)西(xi)天(tian)門,一路西(xi)行,山路依山而轉,青石為階。濃蔭蔽日,云高氣爽。蒼(cang)松古柏遍植、名花椅木,隨處可(ke)見。山風(feng)徐(xu)來,見樹影婆(po)娑,倍感泌心悅目,淡霧彌漫,飄(piao)飄(piao)欲(yu)仙。
過一葉扁舟(zhou)石不(bu)久,忽見一庵,廟墻隱于古樹之(zhi)中(zhong),殿(dian)閣林立,飛(fei)檐插空(kong),山門高筑(zhu),有數級石階相連。
山門古(gu)樸,額題(ti)“梅(mei)福(fu)禪院”。山門內北壁(bi)(bi)有(you)一(yi)斗大的(de)“佛(fo)”字,為本山已(yi)故老和(he)尚妙(miao)善所題(ti)。石(shi)板布地(di),正中有(you)一(yi)塊浮(fu)雕蓮花的(de)青石(shi)。游人常(chang)閉(bi)目(mu)立于此蓮花之上(shang),原地(di)轉上(shang)數圈(quan),如能摸到北壁(bi)(bi)上(shang)的(de)佛(fo)字,一(yi)可表與我佛(fo)有(you)緣;二可得如來加護(hu),菩薩感應。故此處常(chang)常(chang)游人若織。
由山(shan)門右轉,東壁(bi)有(you)(you)蓮(lian)花壁(bi)雕,北側(ce)有(you)(you)角門洞開,門上(shang)題“華藏(zang)莊嚴”,喻進此門即人(ren)華藏(zang)世界,至莊嚴佛(fo)土(tu);背(bei)(bei)額題“回頭(tou)是岸”,喻出此門即人(ren)娑(suo)婆,須早回頭(tou)。雖(sui)為正背(bei)(bei)二額,但(dan)一進一出,相互關照(zhao),說法微妙,用(yong)意深(shen)刻。
大雄寶殿,外斂內放。殿脊題“佛光普照(zhao)(zhao)”,端飾(shi)螭吻(wen)。殿額題“慧日普照(zhao)(zhao)”,表(biao)如來(lai)佛智(zhi)(zhi),普照(zhao)(zhao)大干-殿內主供華嚴三(san)圣,釋迦牟尼佛居(ju)中,面容端莊,慈祥(xiang),結跏跌坐。左脅侍為文殊(shu)菩薩(sa),又稱大智(zhi)(zhi)文殊(shu)室利菩薩(sa),其(qi)坐為獅,喻(yu)智(zhi)(zhi)慧威猛,辯才(cai)銳利;右脅侍為普賢菩薩(sa),又稱大行普賢菩薩(sa),其(qi)坐為六(liu)(liu)牙象,表(biao)依六(liu)(liu)度,喻(yu)能依六(liu)(liu)波(bo)羅蜜,萬千行愿皆得(de)圓滿、
東(dong)西(xi)兩壁塑(su)十八羅漢像,各執法器,其容迥然。外覆木龕,妙手巧琢,頂飾游龍。青(qing)石(shi)為(wei)(wei)臺,蓮辦為(wei)(wei)邊,青(qing)石(shi)壁刻有蓮花出浴(yu)、寶(bao)蓮獻瑞等吉祥圖案,刻工(gong)細膩,雕工(gong)精(jing)湛,觀(guan)之如臨其境。后壁左側(ce)供(gong)地(di)藏王(wang)菩薩,右側(ce)供(gong)西(xi)方二圣寶(bao)像。
庭院東(dong)西兩(liang)(liang)側建廂(xiang)(xiang)房(fang)(fang)。西廂(xiang)(xiang)房(fang)(fang)為法師寮房(fang)(fang)。過(guo)西廂(xiang)(xiang)房(fang)(fang),即至觀音殿。殿堂不大,內主供毗盧圣觀音寶像,華纓(ying)嚴飾。善財、龍(long)女侍立(li)兩(liang)(liang)脅。殿前院落小巧別致,環境清幽。院內有(you)兩(liang)(liang)株古桂花樹,樹冠(guan)高聳,每至花開之際,滿庭溢香,如(ru)人仙境。
小院(yuan)東,有月亮門洞。其內雖(sui)盈丈之地,但別(bie)有洞天。鵝卵(luan)布地,梅辦(ban)為(wei)池(chi),中植有一梅樹,枝干蒼勁,不入凡流。想萬木蕭殺之季(ji),獨開數枝,其香(xiang)幽幽;踏雪尋梅,天地素然;孤芳獨賞(shang),其意其境(jing),莫能言表。
東廂(xiang)房(fang)(fang)為(wei)(wei)客堂(tang),旁為(wei)(wei)法(fa)物流通處。廂(xiang)房(fang)(fang)北端(duan)有一古洞。即“靈(ling)(ling)佑洞”,又稱(cheng)“煉丹洞”,相傳為(wei)(wei)漢代方(fang)土梅(mei)福煉丹之(zhi)地(di)(di)。其洞廣(guang)約4米,高2米余(yu),洞額(e)“靈(ling)(ling)佑洞”,為(wei)(wei)清文學(xue)名士吳瞻(zhan)泰(tai)題。洞內(nei)(nei)幽深,內(nei)(nei)壁(bi)巖石嶙(lin)峋,狀若百獸。洞中(zhong)主供(gong)阿彌陀佛像(xiang)呈(cheng)跏趺(fu)(fu)坐,左手置胸前,右手施說(shuo)法(fa)印。其下(xia)依巖壁(bi),巧(qiao)琢善財童子像(xiang),立于蓮花池中(zhong),傾(qing)寶(bao)葫蘆,泉水(shui)自(zi)葫蘆口滴出,精雕(diao)彩繪,栩(xu)栩(xu)如生。兩側配聯:七(qi)寶(bao)樹下(xia)黃金地(di)(di),八德池中(zhong)白(bai)玉蓮。形象描繪了(le)此地(di)(di)泉水(shui)的殊(shu)勝。左供(gong)觀世音菩(pu)(pu)薩像(xiang),右供(gong)大勢至菩(pu)(pu)薩像(xiang),均呈(cheng)跏趺(fu)(fu)坐,寶(bao)冠(guan)瓔(ying)珞莊嚴。兩側另供(gong)有地(di)(di)藏王菩(pu)(pu)薩像(xiang)及(ji)梅(mei)福老人像(xiang)。
泉水白洞(dong)內(nei)崖間滲出,常(chang)年(nian)不息,匯集成(cheng)流,經善財童子的葫蘆口滴液成(cheng)潭,世稱“仙水”,水質清冽甘甜,沁(qin)人肺(fei)腑,常(chang)飲有返老還童之效,得延年(nian)益壽(shou)之功-故游客至此,多為(wei)能(neng)一(yi)飲此水為(wei)快(kuai)。洞(dong)外有煉丹古井,井水清澈,井壁(bi)亦有泉水滲入,其音清脆,宛(wan)如(ru)珍(zhen)珠落玉盤。
于其庵極目遠眺,南海茫茫,遠有(you)帆影點點,近聽海潮(chao)聲(sheng)聲(sheng)。看(kan)碧空如(ru)洗(xi),彩云如(ru)畫(hua)。偶(ou)有(you)鷗鳥戲海,逐浪(lang)而翔。俯望(wang)梅岑,嶺側峰間(jian),有(you)疏梅密(mi)竹傍山(shan)而植(zhi)。蔥蘢蒼翠,綠意襲人。但看(kan)林幽山(shan)靜,海闊天空,樹影斑(ban)斕,于浩渺之中起(qi)舞弄影,不愧為(wei)人間(jian)仙(xian)境,是修行之福地(di),解脫之洞(dong)天。