戲彩娛(yu)親,漢(han)語(yu)成語(yu),讀音是xì cǎi yú qīn,意思是指(zhi)春秋末楚國老萊子穿五彩衣為嬰兒(er)狀以娛(yu)父(fu)母之(zhi)事。出自《藝文類聚(ju)·孝(xiao)引列女傳》。
原文:周老萊子,至(zhi)孝。奉(feng)二親(qin),極其甘脆。行年七十,言不(bu)稱(cheng)老。常(chang)著(zhu)五(wu)色(se)斑爛之衣,為嬰兒戲(xi)于親(qin)側。又嘗取水上堂,詐跌臥地,作嬰兒啼(ti),以娛親(qin)意。
譯(yi)文:周朝時有(you)個(ge)老(lao)(lao)人(ren)叫萊(lai)子,非常孝(xiao)順。他伺(si)候二老(lao)(lao)雙(shuang)親,總是極盡所能地(di)做可口的(de)(de)(de)甘美的(de)(de)(de)食物。他的(de)(de)(de)年(nian)齡馬上(shang)就七(qi)十了(古(gu)稀之年(nian),在(zai)當時是極其少見的(de)(de)(de)),從來(lai)不(bu)在(zai)父母(mu)面前說老(lao)(lao)子。他經常身(shen)穿色彩(cai)鮮(xian)艷(yan)的(de)(de)(de)嬰兒(er)裝,象嬰兒(er)一樣在(zai)雙(shuang)親身(shen)邊戲昵。有(you)一次曾(ceng)經在(zai)為老(lao)(lao)人(ren)端洗腳水時,故意(yi)假(jia)裝跌倒,趴(pa)在(zai)地(di)上(shang),學(xue)小嬰兒(er)的(de)(de)(de)哇哇哭聲,逗老(lao)(lao)人(ren)開心(xin)。
詩贊:戲舞學嬌(jiao)癡(chi),春(chun)風動彩衣。雙(shuang)親開口(kou)笑(xiao),喜色滿庭(ting)闈。