云(yun)(yun)霧纏(chan)繞的龍(long)(long)(long)。漢王(wang)充《論(lun)衡·亂龍(long)(long)(long)》:“董(dong)仲舒(shu)申(shen)《春秋》之雩,設土龍(long)(long)(long)以(yi)(yi)招雨,其(qi)意(yi)以(yi)(yi)云(yun)(yun)龍(long)(long)(long)相(xiang)致。” 五代齊己《春雨》詩:“云(yun)(yun)龍(long)(long)(long)相(xiang)得起(qi),風電一時(shi)來(lai)。” 前蜀杜光庭《天冊(ce)巡(xun)官何文濟(ji)為東院生日(ri)齋詞(ci)》:“猶(you)風虎以(yi)(yi)相(xiang)須,若云(yun)(yun)龍(long)(long)(long)而(er)感(gan)契。”《易·乾(qian)》:“云(yun)(yun)從龍(long)(long)(long),風從虎,圣人作而(er)萬物睹。”孔穎達疏:“龍(long)(long)(long)是(shi)(shi)(shi)水畜,云(yun)(yun)是(shi)(shi)(shi)水氣,故龍(long)(long)(long)吟則(ze)景云(yun)(yun)出,是(shi)(shi)(shi)云(yun)(yun)從龍(long)(long)(long)也。”后因(yin)以(yi)(yi)“云(yun)(yun)龍(long)(long)(long)”比喻君臣風云(yun)(yun)際(ji)會。宋陸游(you)《太師(shi)魏國史公(gong)挽歌詞(ci)》:“云(yun)(yun)龍(long)(long)(long)際(ji)千(qian)載,典冊(ce)冠三公(gong)。”